1. |
Κοίτα άνθρωπε
02:49
|
|||
Κοίτα άνθρωπε στον κόσμο που έρχεσαι
Με την πρώτη ανάσα σου, μετά φλέγεσαι
Το άδειο βλέμμα σου πάλι χάνεται
Μες το ψέμα που μπροστά σου ορθώνεται
Και πάλι αμέτοχος μένεις
Πάλι με απάθεια βλέπεις
Τα νήματα κινούν τη ζωή σου
Και εσύ μια μαριονέτα βουβή
Κοίτα άνθρωπε πως διαλύεσαι
Στους σύγχρονους ρυθμούς κομματιάζεσαι
Τον ιδρώτα σου τον καρπώνονται
Και όταν άχρηστος γίνεις σε ξεφορτώνονται
Αναλώσιμε
|
||||
2. |
Σε δείκτες κρεμασμένος
01:47
|
|||
Ένα άχρηστο ρολόι
στους δείκτες του με κρεμάει
Στον χρόνο με κλειδώνει
και τις στιγμές μου κυνηγάει
Ζω σε στημένο ραντεβού
Μονότονος ο χτύπος
μέσ' το ρυθμό του με τραβάει
Με άγχος με γεμίζει
και την ζωή μου κυβερνάει
Ζω σε στημένο ραντεβού
Δείκτες καρφώνουν το μυαλό
Δρόμοι παράλληλοι που τρέχω
μα μένω εδώ
Κοφτές ανάσες σε πανικό
Κινείται ο κόσμος
ή μήπως κινούμαι εγώ
Βλέπω το μέλλον μου θαμπό
Πρέπει να αλλάξω τον ρυθμό
|
||||
3. |
Salto Mortale
04:07
|
|||
Φιλοξένησε την σκέψη μου
στον νου σου άνθρωπε
Και μην βιαστείς
να με απορρίψεις έτσι άνθρωπε
Κάνε Salto Mortale
Στην σκέψη Salto Mortale
Μοίρασε τις δικές σου
με τις δικές μου ανάγκες άνθρωπε
Και στέγασε εντός σου
το πείσμα και την οργή σου άνθρωπε
Σε μια πράξη μαγική θα συμπορευτούμε
Για μια αλλιώτικη ζωή που επιθυμούμε
Δεν έχω εγώ την συνταγή
Σε πείσμα των καιρών θα βρεθούμε μαζί
Στάσου στο πλευρό
του αγώνα και τις ρήξης άνθρωπε
Και αν σκοντάψουμε
μαζί θα σηκωθούμε άνθρωπε
|
||||
4. |
Τελευταία Κυριακή
03:47
|
|||
Πες μου αν θα γελάσω ξανά,
γιατί με πετάς χαμηλά
νομίζεις πως μπορείς αλλά δεν με αντέχεις
Με ποιόν να μονιάσω μου λες,
με αυτόν που πετά προσευχές
και ρίχνει τις ευχές σαν κατάρα
Έχει και όρια η ανοχή
Είναι η τελευταία Κυριακή
Που ανασαίνεις
Χτυπάς το σώμα, σκοτώνεις το σώμα
μα η ιδέα θα μείνει γιατί απλά δεν πεθαίνει
Σε τι να γυρίσω μου λες,
σε ότι έχεις μέχρι χθες
ρίξει στο κενό και καταστρέψει
Η σκέψη δεν χωράει σε κελί,
με θες χωρίς κριτική
μα όμως δεν θα το έχεις
|
||||
5. |
Κλεψύδρες
03:01
|
|||
Ξύπνημα πάλι από ύπνο βαθύ
Μάτια στο πάτωμα δε βγαίνει η φωνή
Πόδια βαρίδια αφήνουν πίσω γραμμές
Ράγες που σβήνουν στιγμές
Πρόσωπα γνώριμα, εικόνες, φωνές
Άνθρωποι διάφανοι που ψάχνουν σκιές
Διαλείμματα ζωής κρατούν τον ρυθμό
Κλεψύδρες στήνουν χορό
Κλεψύδρες όλοι με την ίδια ροπή
Στριφογυρίζουν δίχως διακοπή
Μα όταν αδειάζουν μένουν σιωπηλά
Στάσιμα ξύλα και σπασμένα γυαλιά
Σκηνές ταινίας σχηματίζονται εμπρός
Ματιές που ρίχνει ένας άλλος εαυτός
Χορδές που πάλλονται ξυπνούν την φυγή
Ήχος που φέρνει σιγή
Ίδια πορεία, αντίστροφη διαδρομή
Η άμμος στάζει, παίρνει τώρα μορφή
Κόσμοι παράλληλοι ονείρων κρυφών
Μέλλον ή παρελθόν
Κλεψύδρες όλοι με την ίδια ροπή
Στριφογυρίζουν δίχως διακοπή
Μα όταν αδειάζουν μένουν σιωπηλά
Δίχως ελπίδα, μόνο συντρίμμια,
στάσιμα ξύλα και σπασμένα γυαλιά
|
||||
6. |
Ελεύθεροι Κρατούμενοι
04:21
|
|||
Είμαστε όλοι μας κρατούμενοι
σε μια αόρατη φυλακή
με τα χέρια σταυρωμένα
και τα πόδια βιδωμένα
να μην είμαστε σε κίνηση
Είμαστε όλοι μας κρατούμενοι
σε μια αόρατη φυλακή
να μπορούν να μας ελέγχουν,
σώμα και μυαλό να έχουν
σε πλήρη αποσύνθεση
Και σκόρπισε με, διάλυσε με,
μα δεν θα νικήσεις
αυτό που δεν μπορείς να αντιληφθείς
Είμαστε όλοι μας ελεύθεροι
σε μια απέραντη φυλακή
με προαύλιο τους δρόμους,
μπάτσοι, κάμερες και νόμους
να σε έχουν σε επιτήρηση
Είμαστε όλοι μας ελεύθεροι
σε μια απέραντη φυλακή
να νομίζεις ότι ανασαίνεις,
σκέφτεσαι, μιλάς και βλέπεις
μα είναι μια ψευδαίσθηση
Μέσ' το διάβα του χρόνου
σπέρνουν κλίμα φόβου
που κάθε εξουσία στοχεύει
την ορμή του λαού να σταματά
Και εμείς από την άλλη πλευρά
θα υψώσουμε όλοι μαζί την γροθιά
που κάθε καταπιεσμένος θα ξέρει καλά
να διαβεί τον δρόμο για την λευτεριά
|
||||
7. |
Αυτός είναι ο παράδεισος
03:18
|
|||
Κράτα την ανάσα
πριν βουτήξεις στην απάθεια
Κλείδωσε την μνήμη
μην σε μολύνει η άγνοια
Άνοιξε τα μάτια
να αντικρίσεις την παράνοια
Αυτός είναι ο παράδεισος
της ανθρώπινης κατάντιας
Κλείσε το στόμα
μην εισπνέεις την ασάφεια
Συμβιβάσου σου λένε
και ζήσε στην αμάθεια
Τύφλωσε την γνώση,
σου αρκεί η ασφάλεια
Αυτός είναι ο παράδεισος
της ανθρώπινης κατάντιας
Μας θέλουν, με σκυμμένο το κεφάλι
Μας βάζουν τη ζωή σε φυλακή
Κοίτα πως έχουν ανάγκη
την σιωπή σου
Να λύνουν και να δένουν
χωρίς την θέλησή σου
Χτυπάνε όσους δεν δείχνουν υπακοή
Γιατί να ξέρεις πάντα
αυτοί χαλάνε τη μηχανή
Ζήτα το ψέμα
η αλήθεια είναι ενάντια
Σου κλείνει τους δρόμους
και φέρεσαι βίαια
Μα σβήνουν τα φώτα
μηδέν αξιοπρέπεια
Αυτός είναι ο παράδεισος
της ανθρώπινης κατάντιας
Κλείνουν οι δρόμοι
και μπαίνουν αδιέξοδα
Στενεύουν οι τοίχοι
και μέσα είσαι εσύ
Ότι και να κάνεις
θα σου βρουν νέα εμπόδια
Αυτός είναι ο παράδεισος
της ανθρώπινης κατάντιας
Μην αφήνεις την ζωή σου,
κυνήγα την κάθε σου στιγμή
Να αισθανθούν την πνοή σου,
να την νιώσουν απειλή
|
||||
8. |
Κονσέρτο της ντροπής
03:56
|
|||
Είναι ο κόπος, είναι τα χρόνια
που χαραμίστηκαν για ένα μεροκάματο
Είναι η χαρά και η ευτυχία
που τα ξεπούλησες στην αγορά εργασίας
Σκέψου τα βράδια, τις αϋπνίες
που ονειρευόσουν να 'ρθει ένα καινούριο αύριο
Κι είπες στο τέλος πως ήρθε η ώρα
οικονομικά να αποκατασταθείς
Και εσύ μου λες να συμμετάσχω
στο κονσέρτο της ντροπής
Τα θέλω μου να θάψω,
υπάκουος να μείνω, για πάντα υποτελής
Κι η απάντηση θα έρθει
με ένα κρεσέντο της οργής
Εγώ θα μείνω με όσους
δεν ξέρουν να υποκύπτουν
Στο δρόμο θα μας βρεις
Είναι οι δήθεν, είναι τα πρέπει
που καθορίσανε την συμπεριφορά σου
Είναι οι άνθρωπο, είναι οι φιλίες
που εγκατέλειψες μπροστά στο όραμά σου
Είναι τα άγχη και οι αγωνίες
που κάθε μέρα πασχίζεις να δαμάσεις
Για πες μου τώρα τι απομένει
Να απολογηθείς για ότι προκαλείς
Ρόλοι, ρολόγια, φόβο γεμάτα λόγια
Πως να ανασαίνεις, πως να σωπαίνεις
Να μην κουνιέσαι, να μην προφταίνεις
Μην αντιδράς, μην επιμένεις
Ποιον εξυπηρετείς, να αναρωτηθείς
Και εσύ μου λες να συμμετάσχω
στο κονσέρτο της ντροπής
Τα θέλω μου να θάψω,
υπάκουος να μείνω, για πάντα υποτελής
Κι η απάντηση θα έρθει
με ένα κρεσέντο της οργής
Εγώ θα μείνω με όσους
δεν ξέρουν να υποκύπτουν
Στο δρόμο θα μας βρεις αξιοπρεπείς
|
||||
9. |
Η γη δακρύζει
04:51
|
|||
Η γη δακρύζει
και ο ουρανός κόβει τις φλέβες του
Και μας ποτίζει όξινο νερό,
είναι το δώρο του
Τα δάση στάχτη
κι οι θάλασσες πνίγουν τα ψάρια τους
Και μας δωρίζει
άφθονο τον πόνο που της χαρίσαμε
Η γη δακρύζει
και η φύση αρνείται πια να ανθίσει
Θέλει να γκρεμίσει
οτιδήποτε την κάνει να είναι νεκρή
|
||||
10. |
Αυλαία
03:44
|
|||
Η αυλαία πέφτει. Αναγγέλλουν την νίκη τους.
Χειροκροτείστε... Οι ηθοποιοί μετά το φριχτό
τους ρόλο ζητούν την αποθέωση της δόξας.
Αποθεώνονται μέσα στο φανταχτερό έργο τους.
Έστησαν την κυριαρχία τους σε ανθρώπινα
κόκαλα, τα στερέωσαν όμορφα, όμορφα
τα τακτοποίησαν προσεκτικά κι αυτό
το ονόμασαν πολιτισμό. Έλειπε μόνο
το χοντρό στολίδι, έλειπε το μυθικό
διαμάντι που στερεωμένο στο στέμμα
τους θα έστελνε την ακτινοβολία του σ'όλο
τον κόσμο, σ'όλους τους αιώνες, που θα έδινε
τον γενικό τόνο στον πολιτισμό βαρβάρων.
Και το στολίδι βρέθηκε. Το φανταχτερό σύμπλεγμα
Σάκο - Βαντσέτι καρφώθηκε στο στέμμα
της κυριαρχίας των βαρβάρων. Και αν όλοι
οι ήλιοι σβήσουν και τα άστρα, το διαμάντι αυτό
θα λάμπει ως το τέλος των αιώνων
και θα σκορπάει το ρίγος της φρίκης και της
αηδίας για έναν κόσμο που έχει
παραφρονήσει από το μίσος και
έχει χάσει τον ρυθμό του λογισμού του.
(πηγή: Ριζοσπάστης 24/8/1927)
|
Antistrofi Metrisi Patras, Greece
αυτοοργανωμένη, αντιεμπορευματική (D.I.Y.) μουσική ομάδα.
self-organized, anti-commercial (D.I.Y.) music band.
Streaming and Download help
If you like Στο διάβα του χρόνου..., you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp